Sen..
Evet sen çocuk,
yakası sökülmüş,
rengi ve düğmelerini aylar öncesinden kayıp... önlüğünle..
Evet..
evet, evet sen,
sana diyorum öyle bakma etrafına,
Kaçamak açlıklar peşinde koşma..
Yokluğun öteki ucuna koyma yüreğini
Çalarlar..
Hem yalnızlık da var o uçta.
biliyorum korkmuyorsun
hatta acımıyorsun acınacak haline.
Ama..
ama en çok onlar bakınca ardından
öyle ’ yazık’ deyince yüzüne
işte o zaman
ağlıyorsun.
Kayıt Tarihi : 15.3.2011 17:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Subakan](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/15/cocuk-468.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!