Çocuk... Şiiri - Hüseyin Akçam

Ay karanlık geceler ile geçerken zaman;
Gün şafağa vuruyordu kızıllığını,
Fecr-i vakte kucak açmıştı gökyüzü.

Bir çocuk vardı sarı saçları arasında
Mavi gözlerle,
Yarının kucağında büyüyecek bir çocuk
Atlı karıncası,
Hiç olmayacak bir cocuk

Umutları vardı can ağıdında
Türküler söylerdi
Irmak sesiyle,

Tedirgin, ürkek edasıyla,
Köşe başlarında,
İzlerdi hayatın ritmik akışını,
Ve insanlardaki bakışı,

Suskunluğu diz boyu,
Yanlışa aslan olurdu,
Verirdi sözün namlusuna,
Kelimenin mermisini
Hep kendinden büyüklere sataşırdı,
İdealleri vardı;

Büyüdü ve serpildi bir fidan,
Hep büyüklere sataşırdı ya!

Kitap gibi elbiselerin içinde
Medeniyet yuları takmış büyüklerinin,
Ne kadarda küçük olduğunu gördü,
Çoğu zaman,

Aşk ise sol yanında,
Özlemde
Misk-i amber bir beşik,
Büyütmek istedi gelecek can dokunuşla,
Hüzün salıncağı hep bulutlara asmışken,
İki nefesin dokunuşuyla
Çırpınacaktı kuş misali,

Ve geçtikçe zaman,
Omuzları ağırlaşıyor
Kamu malı bir trende dönüştü,
Mavi bakışlar,
Çalına umutlara,
Beşiğimdeki türkülere,
Cılız bir sesim şimdi,

Kendim kadar varım,
Şiirlerimle sataşıyorum,
Geceyle gündüz arasında savaşıyorum
Gem vurdum asi duygulara,
Mahmuzlayacağım zamanı bekliyorum,

Sustum,
Sustummm,
Sustummmmm/Konuşacağım zamana......

Biri ağlıyor Züleyha misali,Yusuf kuyunun yarısında Güneşe Çeyrek var...

Büyü Çocuk büyü senin ninnilerin olmadı hiç......

29.12.2010