Çocuk Şiiri - İbrahim Çelikli

bag hinci gızım
dediklerimi yabana atma
öteden beri öyle derler
“erkek gısmı gişidir
ama gadın dişidir”, yani ana
bi çocuğa adam dölü derler ya
çocu(ğ) u ana etişdiri
ananın goruyup gollaması,
südü, emeği olmasa
bi başına neydiviri boba
ha! boba boba olmalı ki
olgun, dürüsd, iyi
oğlu adam gibi adam olur tabi
gızı da
ammaaa …
anasının sayasında
tabi(i) sade(ce) anaya da yıkılmamalı
baksın, çeksin (y) etişdirsin deye
bobası da elini dalın altınago(y) malı
de(ğil) mi sence de

ana toprak gibidir,
toprağın otu beslediği, hıfzettiği dibi
gorur, gollar böyüdür çocu(ğu) emme
boba da ota can veren güneşi
havasıdır, suyudur,
findeyi guvatlandırı(r) , çuvdurur,
yani ana-boba elele verdimiydi mi
evlat da evlat olu(r)
onun uçu; …

her bi şeyden evveli
ille bu çoluk-çocuk gonusunda
gocanınan birlig olacan
ne onun üsdüne yık testemelli,
ne de bobasına ğarşı golla ardında dur
ne dee huna bi gız, döğ deye söylenme
ne de o yoğumuş gibi
terbiye etmeye gak sabiyi
asla ve asla onun bunun yanında
bobası bile de osaa
çocu(ğu) n gabahatını
utancağını
deyvime eşkare

hele bide,
öyleleri vardır kine
el var, eşik var demez
yüzüne bakmaz,
çocu(ğu) nu dinnemez
sanı(r) sın garaburun gatır gibi
öğüne gelse döğer
ardına düşse depmeler

emmee herkesde bilir ki
bu gadının atadan yana asaleti yoktur
gocasında gözü yokdur
öylelerinin kendine de hayırı olmaz
evine de
herifine de
aman dıkgat et yavrım
gocasında gözü olmayan hakgında
bişi(y) dememe gerek var mı

hinci bi bakmış(s) ın
yokdan çocu(ğu) nu döğmeye
ağzına geleni söylenmeye başlar
üzmez, kesmez, çen-çen-çen
balyapmaz arı ğibi
vızıldar duru(r)
öğüne gelene şika(ye) t eder
olmadı bobasına ünner
bunu görene(r) , duyanna(r) ıratsız olu
böyle bir garının ne gızgardaşlarına saap çıkan
ne gızına havas eden olu(r) ,
ne de dünürçü olan, müşderi bulan
gerisini var sen düşün

çocuk.. çocukda olsa
ne gadak aklı ermez de desen
onun da gururu vardır, incinir
o da küser,
darılır,
öykelenir
öte baştan,
hankı boba;
evladını döğdü deye neşeleni(r)
de hinci bana

asıl da asıl garı gısmı, garı dediğin garı
bobası eve gelene gadak çoluk-çocuğu
her bi şeyi, tastamam halleder
ortalık güllük gülüsdannıg olu
sanırsın kı her şey bi hakgın tamamdır
her bi(r) şey bal-gaymak
dadından yenmez hayat

bi dee çocuk deyip geşme
inadı dutdumuydu var ya
padişahı attan endiri valla
onun da gururu izzet-i nefsi vardır
ne bobasına şikat et
ne bi pikse vur
hayvana bile dayak atılmaz
daya(ğı) nan çocuk terbiye olmaz
olursa da öyle olur..

neyye dersen;
onnar Allahın en böyük niyemeti,
hemi de böyük günah..
çocuk bu
a(ğ) lacak, şımarcak, gülcek
gülen bi çocukdan gözel ne var
insan evladına nasıl gıyar da.. de(ğil) mi
a(ğ) lamadan çocuk böyür mü
düşünden bi böbeğin a(ğ) laması
ne böyül nimet
bi cicik et
nası acıkdım der
nassı adlının ıslandığını söyler

çocuk dediğin de
baya bildiğin köpeğ eniği gibidir
seversin fazlasını isder
zencirlersin huysuzlanır
tasmasını sıkar boğar öldürüsün
gevşedirsin zapdedemezsin gaçar geder
bunun bi orta gararını bulcan
sevgi de,
dişiplin de,
selbeslik dee
herşeyin azı garar,
çoğu zarar
şükür emrine

haa bi de onu deyen
sıra ğeldi beslemeye böyütmeye
çocugun yedigi halal
keydigi haramdir
neyye dersen
çocuğa en bahalı fistanı keydirsen
gıymatını bilmez
iki adım sona ya çalıya daka(r)
ya çamıra bula(r)
ya ısladır
ya batırır

üşütmedikten keyri meseleme yog
keydiği ıscak dutcak bişi ossun yeter
keydikden sonura
gerek yokdur cedit bahalı keydirmeye
keyime harca(ya) ca(ğı) nı
yeyce(ği) ne harca
keydirdiğin böyütmez
yedirdiğin böyüdür

çocuk yeyceğ-işcek ki böyüsün,
acar ossun
sa(ğ) lıklı ossun
hemen öyle yelden selden
aksırıp öğsürüp
mıymıylanıp durup
muray olmasın

önüşlüg çocu(ğu) n gözü doysun
getdiği bi(r) yerde;
tok evin aş(ç) gidisi ğibi yalakalaşmasın
neye dersen;
nası alışırsa,
nassı alışdırı(r) san öyle gede(r)

sofraya gonanı yesin,
haddini de bilsin
aman deyen haa!
her bi garının ettiği gibi
el sofrasına sündü deye
çocu(ğu) n tenini bur(k) maya filen gakma
en zıt getdiğim şeydir töbossun

ba(ğı) rıp, la(ğı) ralak
döğülelek
el yanında çocuk terbiye edilmez
evinde
yanı başındaykana göpgözel annat
bak bakalım etiraz ediyo mu
yaşı adı, çocuk da olsa
çocuk da insandır, insandır
sen ona insan yerine gomazsan
ondan da i(n) san ma(u) melesi göremen
neler gördük biz
bu saçı değirmen damın da mı ağartdık sanıyon

çocuğa gızılacağısa da
bunu sofrada yapmaya gakma
garnını doyursun
sonra kimseye sezdirmeden çek guytuya
usulünce gonuş neyise gaba(ha) tı
öyün vahtı boğazına çiz me lokmasını

sonura çocuk her acıktığında,
her sofraya oturduğunda,
her aşa sunduğunda
aklına ğeli(r)
ne yediğini
ne yeyceğini-yemeyeceğini sabi
ömrü oldukçana
ettiğinizi unutmaz
o da çocuğuna yapar
ki en möhümü bu

el yanında yemeye işmeye alışdır
adam gibi
bobacazım ıramatlık bana iş danışırdı
höyle mi edelim, böylemi deye
zağır gene aklının erdiğini işlerimişdir
nettiğini bilmen emme
bana danışdığına bek memnin olu(r) dum

haa çocuğunan otur-ga(l) k, gonuş danış,
ye, iç emme
kimsenin de işta(hı) nı gaçırma
eli aya(ğı) , yüzü-ğözü temiz, tertipli
üsdü başı çiçek gibi
göreyin seni
başga bi işin mi var
herifin işine garışma zati

boba dediğin adam eşşek gibi
çalışıp gazancak,
ana da at gibi dört nala
durmadan yorulmadan bişirip-daşırıp
yedirecek, içirecek,
çocuk gısmı tertemiz oldukdan keyri
eski keyse de olu(r)
emme yeyip-işmezse olmaz
gereğirse; kendin yemecen, işmecen
emme evladına yedircen
biz öyle gördük
öyle etdik
öyle bilirz
şükür..

temelde kemikleri
sa(ğ) lam olmassa
durmadan ıratsızlanı(r)
ıramatlı anam bizi guru ekme(ği) nen
duru un çorbasıynan
yavan bulgur aşıynan
böyüdecen deye neler çekdi

netsin zavallı elinden gelen buyudu
seferberlik zamanı
bi onda değilidi ki, kimsede hiş bişi yoğudu
ıhı hinci çekiyoz acısını
bu genş yaşta her yellerimiz
arımaya başladı
emme ben sizi aç gomadım
açık gomadım eveallah
şükür böğünkü günümüze

çocuk ne verisen burun gıvırı
eveli ben bi gonşu bi tas süt vercek de
elden iki gaşşık yoğurt gelcek de
çoluk-çocuğun nafakası temin etcen
öğnlerine ekneğ atcan deye
emme nası bi
daşı kemirecek çocuklar
hincikinnere ne var
her şeye burun gıvırıyollar
benikinner hiş doyalak gakmadılar kı sofradan
burun gıvırsınnar

elde gabak var söztemsili
çocuğun sevmedi
börek et
yumurtayı gaynattın
ı ıh
dolazınan gavırıvı
gönlüne göre oyna
emme
her dayım boğazına bişi dıkmaya da çalışma
öyünü bilsin
yesin
kuvetlensin

garı gısmısı vardır bi ottan kırk türlü aş bişiri
garı vardır kırk ottan bi aş beceremez
ettiği yenmez
dutduğu keyilmez
eveli garının biri “yağınan yarık yedirin” demiş
evine varmışlar yağ yok, duz yok dedikleyin
emme gülüş oynaş yenmiş içilmiş
ne duzuna bakan olmuş,
ne yağına aldıran
cümbür cömat, barnaklarını yalayalak

neye biliyon mu
helbet acıkmışlarımışdır
galabalıklarımışdır
gadın dişiymişdir
evde bi muhabbet varımışdır
kimsenin suratından düşen bin parça değilimişdir de ondan
o hesap; çocuk acıkınca yer
gülüş oynaş yer
başgası yeycek ben aş galcan deye yer
insan yalınız olabili
bal olsa yalınız yeni(r) mi

bi dee unutmaycan
cocuğukana çocuk bile öyünü bilecek
o isder duru
babon gelecek o zaman yecez de
boban da seninen yemeğ isder de
eline yağlı ballı çomaç veri sokağa salarsan
sofrada yemez
mencilis bilmez
öyle geder

zırladı diye yüz veri(r)
isdediğini edersen
aklına eseni sana yapdırtdırı(r) sa
muray alışdırısın
eyinnik etmiş olmazsın
sen sımardırsın
iki ğün sonura kendi çocuğunu bile gısganır
gün yüzü görmez, gösdermez
ölüp ölünceye sana beddova eder
kendi ayaklarının üsdünde duramaz
için gan ağlasa da
durcağı yeri bilecek
her dayım onun başında olamazsın

o isder duru
inan ossun acıkdığından değildir
adam yerine gonulmak isder
kendi otursun
döksün saşsın
önüşlük o sunsun
sevdiğini başgası yemesin
her gözel şey onun olsun isder

adam gibi öğünden yemek varıkana
neyi sevdiyse
hemi de taa elin öğündeki yemeye gaklar
neye
eyi, gözeel datlı ne varısa
kendinden başgasına layık görmez
bi de varısa
tedarik edeyin deye davranmak yerine
hep senden isder
sana yapdırtdırı

ha bu demek değil ki sevme
sevelek yedirip içirme
hak etmeden sevgini de gösderme
sevgiye doyur
sevgiyle doyur
emme il de ölçü
hani ne derler
gökgörmediğin oğlu olmuş
dutmuş şeyini yolmuş
her şey yerinde
zamanında
gerekdiği gadak

ben keydirmeyene gızmam
emme varıkana yedirmeyene
insan demen
çocuk gısmısı bu
anlamaz yokluğu
olmasa da yok deme
az var de ama yok deme
az veri(r) sen hırsız ede(r) sin
çok verisen arsız

önce gözü doysun
gözü aç olu(r) sa
ömrünce
bişi(y) den menun olmaz
sofraya otu(r) sa irezil ede(r) seni doymak bilmaz
bi gezmeye mi gitcen
iki lokma bişi yedir de öyle
nolu(r) nolmaz
çocuk yorulur
gittigin evde
sofra atılı(r) , atılmaz
sofra atılmadan ağlamaya basla(r)
ye dediysek de
garnini dika basa doldurma
acık, höle içinin ezikliği gedecek gada(r)
..

azı çocu(ğu) na
çoğu gocana gosteme
derle(r)
emme sen yok de(ye) ce(ği) ne
az olsada göste(r)
hinci bunu ye, son(r) a
gene çomaç ediveren dersin

bi dee yalan söleme
söylenen yalan hiş kimseye
ne evvelinde ne sonurasında zarar vermemeli
gerekirse sus ama yalan soyleme
hiş bi zaman yalan deme ki
sonura kime ne dediğine
gafa yormaya gakma
insanı gocadır valla