Çocuk Şiiri - Umut Öztürk

çocuk ağlıyor...
gözlerinden değil yüreğinden belli
yine acıyor kalbi
işe yaramadı mutlu insan taklidi
ah anılar bir bıraksa peşini
iki renkte saklıydı çocuğun bütün geçmişi.
çocuk, özlenen bi ağustos gecesinden gelen çocuktu
bir maviydi bir yeşil
tüm renkleri yüreğine doldurdu
çocuk...
sevapların yanında masum günahlar getirmişti
herzaman gülmediği gülümsemesinden belliydi
o bir maviydi bir yeşil
sevinçleri koydu yüreğine ve yanında kederlerini
çocuk...
onun için en büyük mutluluk annesinin şeker vermesiydi
tuttuğu takım şampiyon olsun dünyaya bedeldi
o bir maviydi bir yeşil
yüreğine koydu hayattan yediği tüm golleri
çocuk...
matematik iki artı ikiydi
tarih bilgisi doğum tarihinden ibaretti
belki Atatürk belki yirmiüç nisan, başka ne bilebilirdi
bir maviydi bir yeşil
yüreğine koydu tüm ilkokul derslerini
çocuk...
çok severdi tom ve jerry yi
kovalamayı tom dan kaçmayı jerry den öğrenmişti
o bir maviydi bir yeşil
yüreğine koydu tüm çizgi filmlerini
çocuk...
büyümek nedir bilmeden büyüklere özenirdi
dört gazoz kapağı bir gazoz ederdi
misketleri saya saya sayıları öğrendi
biliyordu,20 misket 10 daha 30 misketi olurdu
bi olsaydı
o bir maviydi bir yeşil
yüreğine otuzuda koymuştu
çocuk...
yıllardan yaş alan,yaş aldıkça yaşlanan insanların en küçük en masum hali
o bir maviydi bir de yeşil
çocuk...
yaşlı dedeler bir süre sonra görünmezlerdi
anlardı ki gitmişler bir daha gelmicekler
ölüm böyle bişeymiydi ölüm neydi
peki fatmaya ne olmuştu ali neden artık ortada yoktu
fazla düşünmüyordu
o bir maviydi bir yeşil
gitmeyi ve dönmemeyide yüreğine koymuştu
çocuk...
çocuk şimdi seksen yaşında sakalları var ki bembeyaz
zaman bitmişti,anladı ki oda sobelenmişti
gitmeliydi,o yüzden akıyordu gözyaşları gittiği için değil
oyun bittiği için
eskiden mavilerde uçar yeşillerde koşardı
onun kapkara toprakla işi olmazdı
o bir maviydi bir yeşil
almak istemedi önce,dayanamazdı
resim öğretmeninden öğrenmişti çok eskiden
ne mavi ne yeşil siyaha karşı koyamazdı...