Çocuk Şiiri - İbrahim Dursun

dudağını bükmüş
bir çocuk var
tam da köşebaşında,
belki
şekeri alınmış elinden
belki bilyelerini kaybetmiş
belki de düşmüş de
dizini acıtmış
adeta dünyası yıkılmış

bir çocuk var
dudağını bükmüş
kirpikleri nemlenmiş
genzi acılarla dolu
yutkunmaktan aciz
tüm duyguları
acıdan yana
acıdan örülmüş gibi
bütün hayatı

bir çocuk var
dudağını bükmüş
belliki
unutmuş çocukluğunu
boncuk gibi akan
gözyaşları sel
herşeyini kaybetmiş
sanki
ölümü görmüş bir günahkar
geri dönülmesi
mümkün olmayan yol
ve yolcusu olmuş kendisi
dönülmez yolun,
hıçkırıklarla karışık
cevabını bilmediği
bir soru süzülür
bükülmüş dudaklarda
'Neden öldünki anne'
köşebaşında bekleyen
bir çocuk var
dudağını bükmüş...