yoksulluklarla büyüyen çocuk,
yolu hep yokuşta,
kaybetmiş kendini bulamaz...
her zavallı bakışta
kendini paralama,
yüreğini yaralama!
en mühimi;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bir yerde okumuştum: Çocuk, insanın babasıdır, diyordu.. Ne kadar doğru bir söz.. Kutlarım Saygılarımla
Hiçte fena değil.
Mükemmel şiir yazmaya namzetsin.
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta