yoksulluklarla büyüyen çocuk,
yolu hep yokuşta,
kaybetmiş kendini bulamaz...
her zavallı bakışta
kendini paralama,
yüreğini yaralama!
en mühimi;
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bir yerde okumuştum: Çocuk, insanın babasıdır, diyordu.. Ne kadar doğru bir söz.. Kutlarım Saygılarımla
Hiçte fena değil.
Mükemmel şiir yazmaya namzetsin.
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta