Çocuk Şiiri - Sercan Sezer

ben yalnız seni düşünürken huzur bulurum...
adını andığımda heyecanlanırım...
sesini duyduğumda çocuk olurum,
en sevdiği oyunu oynamaktan bıkmayan ruhuyla.
içimde saklı bir çocuk varmış meğer...
sesini duymazsa hep ağlar durur.
sokaktan öğrendiği ilk küfürleri sayar etrafa.
birtek sen gelince uslanır.
sadıktır; ince bir ruhu vardır.
hassastır; camdan yüreği vardır.
karanlıktan korkar,
gecesine ay olduğunda cesaretini toplar.
şehrin tüm sokaklarını
ışığınla gezmek ister.
sen gittiğinde
o, doğan güneşe söver.