Bir çocuk vardı
Bizim mahallede,
Üstü başı perişan
Sevgi doluydu yüreği
Sefil duruşuna aldırmadan.
Hiç oyuncağı olmadı.
Ayakkabılarına kum doldurup oynardı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim