Çocuk…! Şiiri - Feriha Ceylan

Tut elimden yeniden tut çocuk
Attığın adımlarda say ömrümü
Geçen zamana aldanma ne olur
Geldiğim diyarlarda hüzün var
Tutun da sar yaralı yüreğimi

Umutlar yarına erteli
Düşlerim artık yok
Gün doğmuyor sabahlarıma
Gıpta ediyor kader

Küskün gece
Güneşe sevdalı
Seherde yeller yok artık
Nazlı esen hani sabah yelleri
Takmıyor sokak taşları merhabayı
Akmıyor yollar giden gelen yolculara
Ve bakmıyor birbirine insanlar
Mutlu sabah aydınlığında
Sıcak yaz akşamlarda
Kollarım yükünü taşıyamaz oldu

Sen gelsen son bir defa
Yeniden doğsan
Ve biz başlasak saymaya
Hayatı çizsek minik avuçlarında
Cam gözlerinden inmeden aksa mutluluk
Ve gelsek yeniden yeni dünyaya
Oğula kıza can katsa bu hayat
Doğsak mutlu bir dünyaya

Ve ben aşık olsam bir komşu kızına
Sevdama sahip çıksam
Ve gün karşılarken geceyi güneşin aşkı yaksa ayı
Denizler o kadar mavi
Gökyüzü o kadar aydınlık olsa
Sevgi yenide ısıtsa doğarken dünyamıza
Sen uçurtmaları salıversen göğe çocuk
Ben sana dünyayı ödül verebilsem

Bir pazartesi sabahı başlasak
Saymaya arta kalan mutlu günlerden
Sen büyürken ellerimde
Sana hep mutlu günler çizsem
Nerelerdesin desem sen oyun oynarken
Gel çocuk mutluluk zamanı
Haydi şimdi gel desem