Yaklaştım yavaş yavaş
İrkildi birden bire
Akan o gözyaşları
Karışmıştı şümküğe.
Düşen kar taneliri
Örtüyor üzerini
Buğulanmış yaşlardan
Siliyor gözlerini.
Üstümdeki çeketi
Sarmak istedim ona
Buğulu gözler ile
Öyle baktıki bana.
Tepecikler oluşmuş
Küçücük kaşlarında
Öyle görünüyorki
5,6 yaşlarında.
Yağan kar taneline
Umursamıyar bile
Moraran ellerini
Saklıyor sinesine.
Ağlama sen çocuğum
kollarında boncuğum
Bu hayat acımasız
Başlamadan yoruldun
Ayaklar yalınayak
Terliğe basıyordu
Üstündeki tişortla
Vicudun kasıyordu.
Oyuncaklar alayım
Hangisini istersen
Yeterki ağlama yavrum
Dök içini istersen
Adın nedirz ey oğul
Nerede oturursun
Bu karlı kış sabahı
Üşümüş duruyorsun.
Söyleşirken işittim
Uzaktan cılız bir ses
Neredesin be çocuk
Uyuyor iken herkes.
Bir kadın çıkageldi
tuttu bileklerinden
Bir yardım edemedim
Aldı gitti elimden.
Berhaba dünyanın taze çiçeği
Başlamış hayatın acı gerçeği
Kimse çözememiş bu bilmeceyi
Bizler bizi çözemedikten sonya.
Kayıt Tarihi : 8.8.2007 10:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sokağa bırakınal ilgi gösterilmeyen Şefkattan yoksun hayata başlayan çocuğun ilk dramı.
TÜM YORUMLAR (1)