Çocuk Şiiri - Mehmet Sercan Tezcanoğlu

Çocuk, neden ağlamıyorsun?
Dizlerin bükük, yüreğin buruk...
Omuzların çökmez mi hiç senin,
Yitip gitmez mi içinden
Çamurlu sokakları Yedikule'nin?

Çocuk nedir seni bu eski istasyona getiren,
söküp alan köklerinden?

Taşlara mı anlatırsın derdini
Hiçbir şey derman olmayınca içindeki çığlığa?
Üşümez misin tir tir titrerken dizlerin,
Boğulmaz mı bir sevdalık nefesin
Kendi kendine?

Şiirle mi ördün bu yüreği,
Kocaman dünyanın eziyetine nispet?
Yıkılırken kaleleri eriyen bu şehrin
Ağlamaz mısın sen çocuk?

Yangın yüreğinindir,
Yüreğin senin ne büyük çocuk!
Ferman dinlemez
Bir çiçek midir kiremit saksıda açan,
Saksıya sığmaz?

Çocuk nedir seni bu eski istasyona getiren,
Söküp alan köklerinden?

Geçmişsin karşıma...
Ben efkârlıyım,
Ya sen çocuk!
Neden ağlamıyorsun?
Dizlerim bükük, yüreğim buruk.
Omuzların çökmez mi hiç senin
Yitip gitmez mi içinden
Bir küçük çocuk?