(Muhammed’ e)
Ürktü çocuk,
Elimi başına değdirince,
Hiç bilmediği bir ülkede, hiç bilmediği bir evde,
Hiç bilmediği bir dilin içinde.
Sonra sevindi çocuk,
Yeni giysilerini görünce,
Öğretirken kendi dilinin rakamlarını,
Bir yandan öğrendiği yeni dil oldu Türkçe.
Oyunlar oynadı çocuk benimle,
Gitar çaldı Rodrigez’ e nispet edercesine,
Dinlediğim en güzel resitaldi ömrümde.
Sustu çocuk,
Ülkesinden bahsedince,
Gözbebeklerinde tonlarca hüzünle,
Zaten bir daha hiç girmedik bu bahse.
Ağladı çocuk,
Dönerken ülkesine,
Bir daha hiç görüşmeyeceğimizi hissetti çocuk,
Iraklı çocuk, hep yüreğimdesin, hep içimde.
(13. 05. 2007- Ankara)
Şadiye YakışkanKayıt Tarihi : 13.5.2007 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yaşanmıştır.
kutlar
saygılar sunarım
TÜM YORUMLAR (1)