Bir güneş gibi evime doğdu,
O bana Allah’ın bir lutfuydu.
Meyvelerin en tatlısı buydu,
İşte görünmeyen melek oydu.
Güldükçe neşe saçtı,
Ağladıkça keyfim kaçtı,
Bir de dünyaya pencere açtı,
Her gelişme mutluluk saçtı.
Gözüm ikiydi üç oldu,
Onunla her günüm coştu,
Yorulmadan hep koştu,
Mutluluktan zihnim bir hoştu.
Ne yapsam onu kaptı,
Bir de taklidimi yaptı,
Endişelerim gittikçe arttı,
Büyüyünce adam mı olacaktı!
Kayıt Tarihi : 29.3.2007 11:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet Şerif Keskinoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/29/cocuk-240.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!