Gül bahçemizin, bülbülüydün çocuk!
Her sabah, senin sesinle uyanırdı şafak
Gün; senin gülüşünle aydınlanır
Geceler varlığınla nurlanırdı
Hele birde; o güzelliğin ve saflığın vardı ya çocuk!
Melekler bile kıskanırdı
Lakin, uzun sürmedi bu mutluluk
fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Devamını Oku
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
