bir damla yaşla sınırlandı duygular
ağlamak yanlış diye bildi çocuk.
öyle söylediler yalana sığınarak
ve o da inandı doğru sanarak.
ağlamayı bilmezken bir gün öğrendi
minik kuşu öldüğünde ağladı hıçkırarak.
ve o zaman anladı
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Devamını Oku
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,




bilemezdi bu haytı çocuk
bilemezdi insan yüreğinin fesatlığını.
öğrendi....ama çok acı çekerek...
yürekten geldiği gibi...
minik yürekler hiç acı çekmesin hep gülsün dilerim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta