Çocuk Şiiri - Yavuz Taş

başım gök
ayaklarımda yer
ortalarında uzun bacaklı çocuk
biri durdukça adımlarımın
öteki durma göğe yürü der
bilmiyorum:
çocuk ne zaman yorulacak
yere bastıkça ucu açık çarık
sanırım içine kum dolacak

avuçlarım ter
gözlerimde keder
sağrılarında yeşil gözlü çocuk
kılıç kuşanmış ter kokan koçyiğitler
çelik yüreklerde bir boşluk:
boşlukta keder olacak
ter kederi ıslattıkça ıslatacak
korkarım binemem birdaha
atlı karıncada cenk olacak

usum nehir
ağzımda kan
ardılarında ağzı süt kokan çocuk
kuyruğundan tuttuğum nehirlerden kan akacak
kazan kaldırdı bak aşklar
devrildiler yerlere kan tutan aşıklar
nehirlerde uçan baykuşlar
bilirim geceyi geceye eş tutarlar
delirmiş bunlar anne
bu çocuğu:
o aşıklara denk tutarlar