Kendine bir dünya her daim kurar,
Yıkmazsan onu sen, vermez bir zarar.
Yalnız şunu bil ki, tutmazsa ayar;
Atası durmadan saçını yolar.
Çocuklar uslanmaz her daim azar.
Bizimki usludur, azana kızar.
Söyleme ellere deymesin nazar.
Bakarsın sonradan gaflete dalar.
Çocuğa emek ver bıkma, usanma.
Kabahat mi yaptı, sakın acıma.
Böylece uslanır bundan hiç korkma.
Adam sende dersen perişan olur.
Oyun denince sen, tutma hiç onu,
Değil bir kelime; dünya bil onu.
Sen bırak gönlünce, oynasın onu;
Oyunsuz inan ki bir günde solar.
İstanbul, 14.05.2006
Hasan KarahisarKayıt Tarihi : 18.5.2006 18:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Karahisar](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/18/cocuk-167.jpg)
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (3)