Çocuk Şiiri - Engin Badem

Karanlık gecenin,
Orta yerinde,gülmeni özledim;
Ağlama çocuk.
Esmer bir bulutun;
Yağmur semahında,
Kurumanı özledim;
Islanma çocuk.
Uzun bir yol değil,
Hayat üç adım.
Emeklemeden yürümeye,
Çalışma sakın.
Sonuz bir buhrana düşerse aklın,
Zemheri bir ninni de titreme çocuk...

Kırılsın;
Önünde demirden buğu,
Sen at taya salıncak kuruver çocuk,
Cennetten gelir sendeki koku,
Bir buse daha yolla be çocuk...
Aklın yol arar,
Yollar çok çetin.
Şu çıkmaz sokağa girme ha çocuk.
Ömrüne derdiği,
Bir oyunluk vaktin,
Yelkovanı boş ver,
Akrebine elini sürme ha çocuk...

Günler gelip geçecek,elbet.
Ömür dediğin sermaye
Bitecek, elbet.
Bir dost uzatırsa acıdan şerbet
İçemem deme, sakın ha çocuk...
Kulak ver;
Sana kulak verenin sesine,
İnşirah ekle son nefesine,
Candan bir şükrün arifesine
Erişince boynunu büküver çocuk...
İnsan bu adı beşer,zulmeder;
Zulmü kadere yükleme çocuk.
Anına dolarsa bin başlı keder,
Allah’ım var de ağlama çocuk...

Sen yüreğini aç,
Bir giren bulunur elbet.
Us’una takılır çelikten kıskaç
Umudun dua ile korunur elbet.
Sonra;
Dar yamaçları gelir sevdanın
Sonra;
Katran karası gözleri yarin.
Sonra;
Acısı ayrılıkların.
Sonra;
Ağıtları hasretin.
Sonra;
“Çarşambayı sel alır”
Sonra;
“Ordunun dereleri akar üstüne”
Unutma çocuk!
Yorulmak yok bu takipte...
Bilir misin?
Her aşk-ı mecazi,
Bir,
Aşk-ı hakikiye gebe.
Aldırma,
Çıldırtan yanılgılara
Onlar her daim iz sürer gölgende
Adam gibi adam olmaksa arzun,
Bir selam daha gönder sevgiliye...