Çocuk Şiiri - Nurhan Göktürk

Eskiden sana geçmişi anlatırken çocuk,
Dişlerinin gıcırtısını duyardım,
Dedenin paçasına sarılıp,
Geçmişe uzanan elleri kemirirdin.
Şimdi sana ne oldu çocuk?
Sana geçmiş sorulduğunda
Nedir? Gözlerinde oluşan çukurluk,
Nedir? Şakaklarında çakan şimşekler.
Beni delip geçen nefretin sebebi?
Bir aslan kadar hırçın,
Bir dağ kadar güçlü ananı,
Bir kurt kadar zalim babanı,
Unuttun mu? Çocuk.
Dört tarafımızı saran tepelerde
Kışın ayazından buz tutan bedenine,
Uykusuzluktan vahşileşen gözlerine,
Dolan kanları sen görmedin çocuk,
Yaban dişlerinin arasında ezildiği,
Her tarafı çürüyüp döküldüğü halde anan,
Pençe gibi açtığı elleriyle
Neyi koruyordu sanıyorsun?
Tek umudu geçmişten geleceğe
Uzanan yolda bir miras bırakmak anlıyorsun,
Babanın namlusu kimim bağrını deldi?
Amcanın gülleleri semaları neden dövdü?
Anan kimin için Galkova'ya yem oldu?
Hiç düşünmedin çocuk,
Anlıyorum! ......
Geçmiş seni arkadaş toplantılarına davet etmiyor.
Dizlerine yatırıp aşk şarkıları söylemiyor.
Dudaklarını öpücüklerle, içkilerle açmıyor.
Geçmiş sana hiç bir şey vermiyor, veremez de.
Dilik dilik edilip parçaları bulunamayan,
Baban uykularından sancılarla,
Senin için uyanıyor çocuk.
Zafer bizimdir! ! sevincini getiren asker,
Kudurmuş bir aslan edasıyla,
Yerde son nefesini veren ananın dahi,
Senin için ağladığını,
Yaban ellerine kalmadığın için,
Acılarını gizleyen bakışlarını sen görmedin,
Son kelimesi 'yavrum' olan ananın
Nasıl böyle parça parça bırakırsın umutlarını?
Çocuk! ..
Arkalarından ağlayamadığın için mi?
Yoksa dudağında kalan gülücüklerini
Yarım bıraktığın için mi?
Bakışların duman duman çocuk.
Öyle ya! sen delikanlıydın unutmuşum,
Şimdi daha iyi anlıyorum.
Geçmişten geleceğe mirasın bedeli.
Utanç........

Nurhan Göktürk
10.11.1978 /Niğde