Ay en son yüzünü sakladığında bir çocuktum
ve karanlık kaldıramayacağım kadar ağırdı.
Şimdi ay birkez daha yüzünü saklıyor ama
daha farklı...
Büyüdüğümü sanıyordum..
Yanılmışım..
Görüyorum ki hala bir çocuk kadar çaresiz
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta