Çocuk Şiiri - Sibel Orcan

Baykuş gibi ay geceye ağmadan,
Tutsak düşünceler çoğaldı çocuk.
Fikir ovasına güneş doğmadan,
Sessizce boşluğa dağıldı çocuk.

Yolların ucunda ışık ararken,
Gölgeler uzandı sona varırken.
Kendi iç sesimiz hesap sorarken,
Susmak bize göre değildi çocuk.

Gökyüzüyle yerin kavuştuğu yer,
Alev saçlı çöle döndü her seher.
Kurutuldu bahar adlı mücevher,
Kara kıştan umut sağıldı çocuk.

Ömür dediğin şey anlık görüntü;
Fakire dert, zengine bir övüntü.
Üst üste haddini aşan üzüntü,
Vaktin kenarına yığıldı çocuk.

Kimliği belirsiz hayat yurdunda
Hüzünler yaşandı roman tadında.
Bilir misin? Nice kapı ardında
Doğmamış hayaller boğuldu çocuk.

Bu sis denizinde gayret dümenim,
Tecrübe okulum, us öğretmenim.
Kula biat etme devrinde benim,
Boynum bir tek aşka eğildi çocuk.