Çocuk Şiiri - Abdullah Aker

Derinlerinde coşkun bir sızı,
Elleri tutulmadıkça soğuk.
Gürültüler büyüttü haylazı,
Talimsiz bu sessizliğe çocuk.

Kırgınlığı karanlıklara çığlıklarca,
Özlemi gündüzün cesur berraklığına.
Yıpranmıştı gemisi azgın dalgalarda,
Bu sebepten denizlere küskündü çocuk.

Bir titreyişle dönerdi dağdan.
Çetin geçerdi yurdunda kışlar.
Bambaşka bir ah etti, ağlamadan;
Ağladı çocuğun hüznüyle kuşlar.

Seslendikçe öteye döndü başlar:
“Söyleyin! Kim ev sahibi, kim konuk!?”
Haykırdı bu ateşe dağlar taşlar,
Ateşin içinde yalnızdı çocuk.

O an kalktı gerçekle aradan perde.
Korkulu bakışları ufukta donuk.
Dermansız dizleri kalakaldı yerde.
Kavradı dünyanın hilesini çocuk.

2024 Aralık