Çocuk Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Bakma bana öyle derin derin
Ey çocuk!
Ben direnişin sembolüyüm.
Tüm olmazlara karşı direnen
Tüm mahkumlar adına
Özgürlüğün neferi
Bir bakışta anlam yükleyemezsin bana
Ben kuru ekmeğin talimiyim
Bir baş soğanın sahibi
Hür bir yaşamın fedaisiyim
Hüküm yedim ben
Sırf özgürüm diye
Hükümlüyüm.
Bakma bana öyle çocuk
Ben baharın böceğiyim
Kış'ın ayazı
Tarlalarda terim
Binalarda duvar
Yollarda sokak lambası
Evlerde Rutubetim
Çokta kıymetli değilim
İcabında toprağım ben
Toprak olacağım
Dünyada kaçağım
Ölünce kurtulacağını zanneden
Şaşkınım ben
Ölünce biter dediğim şeylerin
Yeni bir başlangıç olduğunu bilen bir divaneyim
Sen yine de bakma bana öyle çocuk
Ben dünyada göçebeyim
Gökyüzünde kara şimşek
Yeryüzünde aciz kuru bir etim
Dallarım kırık
Gövdem çökük
Meyvem bir çift tebessümdür
Bak şimdi bana çocuk
gözlerimin içine iyi bak
Çokta umursama hiçbir şeyi çocuk
Bu dünya umursanır mı
Hiç!
Ne kadar çekersen çek iç
Al eline güzellikleri buralardan göç!.