Ey sen bağır çağır susan çocuk,
umut değil yaşamak,
sana çiçek bahçeleri vaadetmez herzaman hayat,
dikenlerde batacak ayaklarına hatta düşe kalka dizlerini de kanatacaksın,
seni diğerlerinden ayıran şey Anne ! diye bağırmamak olacak,
dayanacak ve hatta gün gelecek acısını bile hissetmeyeceksin yaralarının,
Tek yâr’ın İlah olduğunu eninde sonunda hakkıyla öğreneceksin.
Bazı şeylerin kitaplarda yazmadığını kendi çabalarınla anlayacaksın,
hakikat zor gelecek,
eninde sonunda içinde kin,öfke,sevgisiz bir kalp barındırmadığın için kazanacaksın,
hiçbirşeyi değil kendini kazanacaksın…
Asıl savaşın insan kalabilmek olduğunu ,var olmakla insan olmak arasındaki o farkı anlayacaksın ,
daha az konuşup daha çok dinlediğinde ,insanların beden dilini gizleyip yalan söyleyebilme kabiliyetine erdiklerini,tek sığınağının Yaradan’a ettiğin dualar olduğunu,kabulünde şükrünü ederken anlayacaksın.
Bu dünya iyi bi yer değil ,sen iyi kal çocuk sen iyi kal…
İrem AslanKayıt Tarihi : 25.3.2024 03:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İrem Aslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/03/25/cocuk-1007.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!