Çocuğüum Şiiri - Garib Koçoğlu

İnsanlar tanır mısın çocuğum.
Melekleşir bazen uçar
Göklerde süzülür kuş misali
Tanıyamazsın zaman içinde kendinden geçer
İnsanları tanır mısın çocuğum
Güzellerin güzelini yakalar
Çiçekler gibi mis kokulu
Berraklaşır su misali akar oluk oluk
İnsanları tanır mısın çocuğum
Çirkinleşir yüzü kırış kırış olur
Yeni sürülen bor tarla gibi
Çizik çizik şekilden şekle girer
İnsanları tanır mısın çocuğum
Volkanik dağ gibidir
Lavlarını salar etrafa
Ne varsa yanar yakar
İnsanları tanır mısın çocuğum
Alır verir getirir götürür
Uzun uzun pazarlıklar yapılır
Beş kuruşa satar satılır
İnsanları tanır mısın çocuğum
Durmadan çalışır çarpar çırpar
Mal mülk için başını vurur
Bazen taş bazen duvar olur
İnsanları tanır mısın çocuğum
Girmediği kap kalmaz
İbrik olur akıtır suyunu arkası gelmez
Arı kadar uçmaz mum olmaz
İnsanları tanır mısın çocuğum
Özün gibi öz öz ol Koçoğlum
Toprak gibi sarmala sar
Birbirini yiyecek dünyada ne var