Çocuğun yıkılan hayalleri

Babam kömür ocağında çalışıyor
İşi biterse geleçek
Buzdolabında su soğuttuyorum
İçip serinleyecek
Susuzluğu kanmaz kömür tozundan
İctikce şükür ohh çekecek

Babam kömür ocağında çalışıyor
Beni okutmak için
Gözleri kömür sürmeli tırnakları kapkara
Ellerini öperim ekmek getirdiği için

Babam kömür ocağına çalışıyordu
Dualarla gönderirdik işe gidişinde
Şimdi çok uzaklarda
Yürek dayanmayacakyokluğuna
Ellerini bir daha öpemeyeceğim
Sarılamayacağım doya doya boynuna
Alamayacağım kömür kokan kokusunu
Sürmeli gözlerini bir daha göremeyeceğim
Çocuklar babalarına sarılırken
Ben acılar içinde ağlayacağım
Ellerin ocağını yakmak için çalışırken
Ocağımızın söndüğünü anlayacağım

Babamız kömür ocağına çalışıyordu
İnanmak çok zor ölümün böylesine
Acılar tarifsiz viran oldu haneler
Kadınlar dul kaldı yetim doğdu bebeler
Gün ışığı hayal ümit yok artık
Mirası çile üstüne çile dert üstüne dert
Parayı çok sevende olmuyormuş merhamet
Savaş gibi katliam tarih af etmeyecek