Çocuğun Hüznüne Şiiri - Ozan Efe

avucumda yangı kavuşuncaya
çocuğun hüznüne karışır andı
özleminde rengi savuşuncaya
çocuğun hüznüne erişir sandı

bedelinde öder gelip geçmeden
kimsecikte keder öte göçmeden
uzağından gider üye seçmeden
çocuğun hüznüne aşır usandı

güzüne dökülür sevide kalan
yüreğine saklı umuttan salan
kendine pasaklı varlığı alan
çocuğun hüznüne ışığın yandı

gün geçince canda iliğin donar
düşüne kuşları delikte konar
gagalarıyla mı çentiğin yonar
çocuğun hüznüne ere uyandı

başıbozuk güne yalnızın yeter
vesvese yaşantın aldızın beter
ozan efem susar yaldızın iter
çocuğun hüznüne anide kandı

250512çiğdem