Seninle konuşurken,
Bir bebek gibi cümlelerim
Toplanıp çıkmıyor ağzımdan.
Sanki her kelime,
Gözlerinin kıyısında boğulmak istiyor.
Bakışın öyle ağır ki üzerimde,
Harfler ürperiyor,
Heceler diz çöküyor içimde.
Bir “merhaba” bile
Dualar gibi titriyor dudaklarımda.
Ne zaman seni ansam içimden,
Bir dil yetim kalır,
Bir yürek kendi kalbine sığınır.
Çünkü sen,
Anlatılamayacak kadar güzelsin
Ve ben,
Anlatamayacak kadar çocuğum sana.
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 15:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!