Çocuğum Şiiri - Sinem Ezgi Aydoğan

Yüzünde melekten bir gülümseme
Hep doğruyu arayan ve
Sorgulayan soruların
Zihninde…
Gözlerinde…
Bir sanat eserisin sen çocuğum
Evrende…

Saflığındasın bir çocuğun
Herkes birdir gözünde…
Bilmezsin nedir ikiyüzlülük,
Çıkarlar için atılan yalan nedir
Bilmezsin…
Çıkarların da yoktur ki senin…

Geçecek günler…
Ne yazık ki
Göreceksin çirkinlikleri…
Bağıran ben buradayım diye
Yapay renkleriyle
Daim kalıcıymış gibi gözüken gösterişleriyle birlikte…
Çirkinlikleri,
Hırs ve açgözlülüğün liderliğindekilerini,
Takınmışları bile
“İhtiyaçlar” masumiyet maskelerini…

Görsen de bilsen de
Kesin bir “Hayır! ” de
Yeri gelince! ..
Gitme çirkinliklerin mekânlarına…
Olma
Onlardan!

Koru saf iyilik içeren özünü çocuğum…
İzin verme
Terk edip seni uzaklaşmasına!
İzin verme
Senden kopmasına! ..

Saygı göster önce kendine!
Sonra insana, hayvana,
Ağaca, toprağa, havaya,
Tüm evrene...
Saygı göster
Bir evren eden
Anadilin Türkçene...

Sözde hep doğruyu seç…
Dost olarak da dürüstlüğü…
Sev,
Akıl ve mantık ihsan eden,
Matematik denen o bilgeyi!
Oku o bilgenin verdikleriyle
Yanlışı da doğruyu da!

Edin bir meslek kendine,
Sev
Onu da…
Ver hakkını mesleğine…
Öyle ver ki
Ne olursan ol,
Yürü
Aynı “insanlığa hizmet” yüce amacıyla!
En büyük hizmetin
Allah’a ait olduğu daim hatırında…
Et edebildiğin kadar hizmet
O şimdi sende var olan
Tertemiz doğruluğunla
Bütün dünyaya!

Sonra…
Çocukluğunun parçası…
O biricik
Maneviyatını…
Şayet senden bir şekilde almak
Yahut satın almak isteyenler olursa
Ancak orada sözü geçebilen
Maddi dünyanın
Zavallı maddiyatıyla…
Gül geç onlara çocuğum,

Gül geç onlara…

(Üretim Tarihi: 23.4.2011, Son Hali: 12:12, 23.4.2017