Çocuğum Şiiri - Ömer Temel

Yaşım kırkiki ama kendim dünkü çocuğum,
Yıllar eridi bitti,bitmedi çocukluğum.

Hep beraber büyüdük,ben dahil dört çocuğum.
Onlar kocaman oldu, ben hala yavrucuğum.

Yanağı gül bahçesi,gamzesi tomurcuğum.
Kokusu misk-ü amber,Çocuğum da çocuğum.

Çocuklarda dün bugün,Yarın ki yolculuğum.
Onlar bütün emeğim,en tatlı yorgunluğum.

Altınım emaretim,Param,pulum,koltuğum.
Kristal parıltılı,kara gözlü boncuğum.

Hayatın kıyısında,en dingin solukluğum.
Sağ yanımda amelim,felsefi solculuğum.

Yanağımda busesi,yüreğimde tokluğum.
Başımda dört dolanır,sevimli dalkavuğum.

Gözüne yaş yeltense,Sel olur boğulurum.
Üstüne bulut gelse,güneşi doğururum.

Biride bir binide,hepsi tek bir çocuğum.
Onlar benim sevabım,vebalim,boyunborcum.

Baksam halin anlarım,budur tek falcılığım.
Düz yolda tökezlerim,yavruma dağcılığım.

Göğüs kafesimdeki başı,gözlerimde ki buğum.
Ceylanım,balabanım,Sular sultanı kuğu'm.

Dudağından başına,gider elim,soğurum.
Bayramlarda gururum,Yaşgünüm'de onurum.

Büyüklük haram bize,Allah'a rüculuğum.
Ölenedek bitmesin,çocuğum-çocukluğum.

03.01.2008