Çocuğum Şiiri - Şadıman Şenbalkan

çocuğum ben çocuğum her daim çocuğum
sen kadar çocuğum, çocuk ruhumda çocuk
ağladığım da olur, güldüğüm de, susutuğum da
tuturduğum da, istemediklerim de, boyun büktüğüm de
meraklarım binbir çeşit sebep nedir bilmeden çocukça
şevkat bekliyorum işte bu benim ey amca hala insanca
gönülden gelen bir sevgi izi beklerim gülüşünde
gösterişsiz nahif bir resim olmalı hayat isteğimde
gökyüzünün rengiyle eşittir umut, dediğim dedik
yüksektir umut, ulaşılmaz değil, bilir mi çocuk
sever dünyayı olduğu gibi alçak sevdasıza inat
doldurur sepetine sevgiyi, umut trenine bindirir
o çocuk seni beni evrendeki herkesi