Çocuğum... Şiiri - Güneş Davenport

çocuğum
doğum sancım
duygu yükü tatlım, acım
ve güzelliğe olan inancım.

hücrenin can buluşuyla başlar mucize
bir coşku sarar rahmi, korkuya bulanmış.
iki yürek sesi tek bir bedende
koskoca bir evren misali iç cidarların.
sonra sancı, ve bekleyiş, ve sancı
sen direnirsin, direnir yaşam
ve nefes alır dünyadan o minik insan.

çocuğum
yorgunluğum, belki uykusuzluğum
süresiz sevgi akdim
ve seçtiğim sorumluluğum.

pamuk, yumuk bir el kavrar elini
sana gülümser melekce bir yüz.
sınırsız bir emek küçük bedende
emekler az az, ama sabırla
ve ilk sana koşar cesur ayaklar.
güler, ağlar, oynar, ama aklı hep sende
kıvrılır koynuna sonsuzca, sonsuzca sarar.

çocuğum
saflığı hatırlatan düşüncem
ne eğlencem, ne güvencem
ama bugüne açılan pencerem.

masum ve o denli hazırlıksız
hele de merak denen o dayanılmaz itki!
yepyeni bir oyun alanı misali hayat
çekici, eğlenceli, cezbedici
ama öylesine tuzaklı ki ve tehlikeli.
ve dünyayı öğretirsin ona
o ısrarla barındırırken cenneti.

çocuğum
korkmasın diye korktuğum
bağımlı kılmaktan koruduğum
kendi yoluna telaşlı sevgili konuğum.

karışır aklı, tanışır insanla
duygu duygu sarsılır arkadaşla ve aşkla.
sendeler, düşer ve kalkar nice sefer
ama hep sevginin korunağında.
bağlanır sana, bağlar seni de
alışır hatta seversin bu tutukluluğu
oysa uçmak adınadır sendeki konukluğu.

çocuğum
canım, biriciğim, sevdiğim,
sadece aracıyım sana, bunu unutma.
bağımsız ve güçlü ol, yolculuğunda.