ÇOCUĞUM,
“Mahsus mahalde”
Boynu bükük duruşun,
Burkuyor yüreğimi.
Ve nedenin senden olmayışından
Utanıyorum.
Sorulsaydı sana,
Razı olmazdın zekanın azına.
Dayanılmaz yaşam ayazını
Ve yalnızlığı
Kabullenmezdin biliyorum.
Verilseydi eline,
Doğuştan senin olanlar
Ve ertelenmeseydi hiç sevinçlerin
Gözlerinde pırıltı
Yüzünde aydınlık gülüşü görürdüm.
Sen sarıl yine de
Baharı getiren,
Kardelene yuva olan karlara.
Ve tutun olanlarına
“Kardelen” ol, yanındayım …
07.09.2004/İST.
Av.Meryem Özdemir
Kayıt Tarihi : 19.5.2006 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!