Çocuğum Şiiri - Muhiddin Tuncay

ÇOCUK
Ben, bir çocuğum
Masum ve şefkate muhtaç
Her gecenin, sabahında
Uyanıyorum, yeni bir güne
Çaresiz, kimsesiz ve gözü yaşlı
Sevgiden mahrum, yüreği yaralı
Çölde yanıp kavrulan
Suya hasret çiçek gibi
Hasretim, bir yudum sevgiye
İstiyorum bende, başımı okşayan bir el
Yayrum diyecek, bir annem olsun
Uyuyayım dizinin dibinde
Çok görmeyin, bir tebessüm bile
Firtina koparır kalbinde
Çocuk deyip geçmeyin
Bu günün küçüğüysem
Yarının büyüğü olacağım
Kim bilir günün birinde
Belki bir mucit
Belkide, insanlığa yön veren
Bir lider olacağım
Karanlığı aydınlatan, bir güneş gibi
Kimsesizlerin, mazlumların üzerine
Hergün, yeniden doğacağım!....