Çocuğum Şiiri - Harun Talha Ozsoy

çocuğum,
gözlerinde gördüğüm o parıltı
sirius'da bile yok
aklında düşünceler silsilesi
bir sığınaksa
duygulardan ıraksa
belki de sevgilinin
göğsünde yatmaksa
ve fikir dediğin
kendinden utançsa
boşver çocuğum
bu dünyanın
ne kendisi hakikat
ne de özünde var bir tat
sadece kan
sadece göz yaşı
bir de ekmek telaşı
çocuğum,
sen bir tufansın
bin engel aşıp gelen
mazluma iman
zalime boransın
ister bozkır
ister step
ister çöl
sen benim
kalbimdeki gözüm
çocukluğumda özüm
söyleyebildiğim
tek sözümsün
bir gün mutlaka
kavuşacak ellerimiz
kavuşacak bedenimiz
kavuşacak, kavuşacak gözlerimiz
her şey aydınlık için
karanlıktan menfaati olanları
teşhir edercesine
sarılacak sözlerimiz
ne yasalar
ne ilkeler
ne top ne tüfek
korkutamaz hiçbiri
o, arslan gövdeni
çocuğum,
bu dağlar
senin meskenin
ağaçlar, dallar, budaklar
senin bedenin
ne uzlaşacaksın
ne olacaksın teslim
ortadan kalkacak hiçlik
ve mutlak senin fikrinde birlik
ve mutlak senin damarlarında dirlik
ölüm korkutmamalı seni
dehşetin soluğu,
sıkıştıracak kalbini
er ya da geç
belki bir mermi
nefesini kesecek
ama nihayet sonunda
şehadetin bir devrimi getirecek
" Ve bir devrim evvela devrimi devirecek"