Çocuğum Şiiri - Ümit Kilislioğlu Özger

Fotoğrafların ne güzel çıkardı,
Sen poz vermeyi öğrenmeden önce! .
Küsmeyi de bilmezdin, kin tutmayı da;
Misket de paylaşılırdı o günlerde,
Oyuncak ayı da.

Ne tatlı, ne doğaldın!
Arkadaşın saçını çekerdi, ağlardın,
Göz bebeklerinle birlikte büyürdü derdin,
Acısı geçer geçmez unutur,
Oyuna kaldığın yerden
devam ederdin.

Elimizdeydi pırlanta da, zümrüt de, altın da
En güzel mücevheri yapabilirdik senden
Ama tüm beceriksizliğimizle aklını,
Hem de eğitim adı altında,
Ön yargılarımızla doldurduk.
Kötü örnek olup, durduk.

İşte böyle yavrucuğum!
Allem ettik, kallem ettik
Sonunda seni de
Kendimize benzettik.

(11.04.2004)