Cockeye's Song Şiiri - Canberk Kurt

Gözyaşlarından matem siyahı bir kaban belirdi üzerimde önce,
Yasını üç günlük ota satmış delikanlılar,
eklediler sonra;
Yansıma sözcükleri azı dişlerinin arasına sıkıştırıverdi bir kısmı.

Sonu "kaya" ile biten herhangi bir sokaktan yanık insan kokulari nüksetti,
"Bu oyunun yaratıcısı olmazsa olmaz!" dedi kenar mahalle uykucusu,
Yüzüm kızardı, boynum büküldü.
Tanrıçamın bacakları sustalı gibi açıldı.

Harman bırakmayacaktık yaradanı,
jiletlerimizde sakladığımız bileklerimizi kurban etmeliydik ona.
Ne öncemiz ne sonramız kaldı şimdi.

Uyutacaktık işte, allah topumuzun belasını versin! Harcamayacaktık bakkal nazımı.
Ben tentürdiyot sürecektim önce tırnaklarıma,
Sonradan kazıyacaktım hiç yoktan geberip gitmiş adaşımın rabıtasını.

Şimdi en çok dedemi gömsem üzülürüm,
Onun ölümüne ağlarım en çok.
Kimisi kızılderili kimisi kovboy olan çocuklar,
Çiğnerler gibi şimdi ciğerimi.