Çobansay Yıldızeli Yöreleri

Selçuklu'nun ana yurdu,
Cumhuriyeti orda kurdu,
Kekliği turnası kurdu,
Nede hoştur bizim eller.

Anadolu merkez Sivas ilinden,
Çobansaray köyü Yıldızeli'nden,
Yağmurlar yağınca coşkun selinden,
Yiğitler diyarı bizim elleri.

Yaraşı çıkınca görünür gala.
Burnumda tütüyor emeyle hala,
Üyük yayla geçip devam et yola,
Kokusundan tanı bizim elleri.

Kızıl enişi çıktım göründü dağlar,
Gurbette olanın anası ağlar,
Hey gidi hasretlik içimi dağlar,
Töresinden tanı bizim elleri.

Birgün öncesinden işaret verdi,
Öğle namazında mevlaya vardı,
Ölüm yeri cami mübarek yerdi,
Kadısından tanı bizim elleri.
Köyün kıblesinde tarihi mezar,
Ömrümüz bitiyor hep azar azar,
Gülhami hocamız anısını yazar,
Sevgisinden tanı bizim elleri.

Yağmur duasında pişirdik aşı,
Mezarım içinde terleğen taşı,
Hep önde yürürdü saygındı başı,
Dervişinden tanı bizim elleri.

Çobansaray ismi tarihi adı,
Saygınlığı vardı çünkü o ''Kadı''
İşkefe dürmeci hoş olur tadı,
Gardaşından tanı bizim eller.

İtikafa girerler çekilir zikir,
Onun müritleri hepsi tek fikir,
Kalpleri nurludur az bulunur kir,
İhvanından tanı bizim elleri.

Sanki canlı gibi bakıyor gözü,
Yüzünde gülücük hissetmez özü,
Fazlamı uzattım bilmem ki sözü,
Herkesin sevdiği sofiydi gardaş.

Nurlu yüzlü sakalı uzundu başı,
Regaip kandili kaldırdık naşı,
Elinde tesbihi gözünde yaşl,
Kadiri dervişi ağlardı gardaş.

Bütün dua yapıp edıyom amin,
Gözlerim yaşardı andımda demin,
Seni temsil eder o gilli Hamin,
Yoluna gurbandır evlatlar babam