Çobanoğlu Kahvesinde Kış
Yürekler oturur yaşlı, takatsiz
Türküleriyle iner omuzları Çobanoğlu telinde
Gözler ilişmezse de gönüller takılır
Ata’yı Kars’a getiren trenin lokomotifine
Bir daha gelseydi böyle mi olurdu bu kent
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
