Çobanoğlu Kahvesinde Kış
Yürekler oturur yaşlı, takatsiz
Türküleriyle iner omuzları Çobanoğlu telinde
Gözler ilişmezse de gönüller takılır
Ata’yı Kars’a getiren trenin lokomotifine
Bir daha gelseydi böyle mi olurdu bu kent
Boydan boya vatan
Yaşlı gözyaşları donar dirseğini dayadığı
Tahta masanın yarı çıkık çivisinde
Ezan seslerini susturan tipiler
Tıkıştırır tüm açıklarını kapının pencerenin
Uğultulara gömülür bakışlar
Dursun der, dinsin der artık yeter
Her tanesiyle ağlar kış boyu gökyüzü
Kurşuni karanlıklar çöker gündüzlere
Beyaz bir örtü olur yaşam
Saçaklardan iner kristalleşen kar
Cam olur yerde eriyen kar
Buzula akseden ışıltılarda düşler
Denizde yakamozları anımsar
Çobanoğlu kahvesinde kış boyu
duman renklidir anılar
Kayıt Tarihi : 31.5.2009 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çobanoğlu kahvesinde
duman renkli anılar
Sayın üstadım, Çobanoğlunun sazını ve sözünü çok severim.Beni o unutamadığım yılllara götürdünüz mısralarınızla.Hem hüzünlendim, hem de mutlu oldum Teşekkürlerimle
TEBRİKLER...
TÜM YORUMLAR (6)