Çobanlık ederdi Yörükler Şiiri - Yusuf Tuna

Bizim köyün yaylalarında,
Malları güderdi Yörükler.
Gezinip dağların yarında,
Çobanlık ederdi Yörükler.

Kepeneği sırtına atıp,
Akşam üstü erkenden yatıp.
Keçileri önüne katıp,
Dağlara giderdi Yörükler.

Keçenin üzerinde durup,
Çadır içine düzen kurup.
Yünü kıl tarağına vurup,
Yünleri diderdi Yörükler.

Yörüklerin ayrandır aşı,
Suyu çıkarır sıksa taşı.
İmeceyle yapılan işi,
Giderek öderdi Yörükler.

Sütü kaynatırken taşırır,
Çökeleği yeyip aşırır.
Höşmerimli peynir pişirir,
Yiyerek tadardı Yörükler.

Yusuf obasını bularak,
Dağda yaşardı bey olarak.
Töresine bağlı kalarak,
Kendini adardı Yörükler.