Çobanlar Tarafsız.

Çobanlar demokratik; olmuş tarafsız,
Kurt ile kuzuyu serbest bırakmış.
Kuzular zavallı, kurtsa; insafsız,
Nice, nice masum canları yakmış.

Bir can telaşıyla, kaçan kaçana,
Yiyecek kuzuyu seçen seçene,
Yiyen ki yiyene, içen içene,
Hele bakın, ne acayip tuzakmış.

Bozulmuş anane, ahlak ve adet,
Kalmamış hak, hukuk nerde adalet,
Haykır, bağır, çağır, feryat, figan et,
İmdat; bu diyardan hayli uzakmış.

Zulmün adı; olmuş artık çağdaşlık,
Çağdaşlığın; eş anlamı ayyaşlık,,
Örülmüş çoraptan millete başlık,
Heyhat! Başörtüsü bile yasakmış.

Beyefendi olmuş, hırsızın hası,
Nerye varır bu ahvalin arkası,
Yıllar var ki; Kartellerin Medyası,
İslam inancına kafayı takmış.

Her gün ahkâm keser, onlarca ipsiz,
Çıkıp ekranlara, yüzlerce tipsiz,
Koskoca bir millet, kalsa sahipsiz,
Sahipsiz vatanın batması hakmış,

Aptallığın adı, olmuş ‘hoş görü,’
Bu nasıl bir cinnet, ne ağır soru?
Mevla’m sen bizleri bunlardan koru,
Meğer dostlarımız, hepten kabakmış.

Geldi, geldi gitti solcu ve sağcı,
Her zaman, her yerde dövüldü bağcı,
Zalimin arkasında binlerce yağcı,
İşimiz, gücümüz zulmü şakşakmış.

Ölmüş akıncımın küheylan atı,
Allah muhafaza! çöker bu çatı,
İsyan ile inkâr edip fıtratı,
Sular bile dönüp tersine akmış.

Dertler dışa vurmuş, derinde değil,
Bereket, alın terinde değil! ! .
Artık hiçbir nesne, yerinde değil,
Aklar bile kara, karalar akmış.

Olurmuymuş; kurt kuzuyla barışık?
Bir rüya gördüm ki; karma karışık,
Sisler ötesinde bir huzme ışık,
Uyandım ki; meğer söken şafakmış.

Git gördüğüm kâbus, git başımdan git!
Uyan artık nolur, uyuyan yiğit,
Uyanışın olur bizlere ümit,
Deriz; “Karanlıkta bir şimşek çakmış.”

(19 ŞUBAT 2006)