Gönül rüzgarları yayılır,garip çobanların kavalından.
Kuzularının sessizliğini dinler,geçerken şu bulutlar.
Üflediği sevgilerde yanar,ağlar her gece ayazından.
Dumanlı ateşlerde ümitleri seyreder,garip çobanlar.
Yanan kuru dalların çıtırtısında oynarken kıvılcımlar.
Gönül dağının bulutlarıdır sanki,çöken şu dumanlar.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
