Gönül rüzgarları yayılır,garip çobanların kavalından.
Kuzularının sessizliğini dinler,geçerken şu bulutlar.
Üflediği sevgilerde yanar,ağlar her gece ayazından.
Dumanlı ateşlerde ümitleri seyreder,garip çobanlar.
Yanan kuru dalların çıtırtısında oynarken kıvılcımlar.
Gönül dağının bulutlarıdır sanki,çöken şu dumanlar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
