ben ki ben insansız bozkırlarda kimsesiz bir çobanım
yayladır evim, yurdumdur köyüm
benzemez senin çiğnediğin topraklar
benim çiğnediklerime
tiksinme ve hatırla yeter,
parlak kundurana bulaşan çamur,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta