Çobanım ben
Dünyanın tüm dertlerini topladım
Ve yaşamın orta yerinde
Yıkılıp kaldım
Ak düştü gönlüme
Bir küs oldum feleğe her şeye
Güneşe aya
Kır düştü saçlarıma
Daha gencimde.
Umudun bittiği yerde
Işık oldun gönlüme
Senide terk edemem
Sen bilmesende
Bir yaşamsızlıkla
Yaşam arasında
Sıkıştım kaldım öylece.
Kayıt Tarihi : 14.6.2006 20:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!