Çoban Yıldızım Şiiri - Ethem Turan

Sevda türküleri dinliyorum
Ölümsüz aşklar için yakılmış
Şiirler okuyorum sanki şair bizim için yazmış
Öyle bir yaşıyorum ki işte şuan
Sensiz ama ruhunla baş başa
Sevgi duvarı örüyor etrafımızı
Çıkış kapısız biz bize
Yollar tükeniyor yarim kapılarda kapalı
Yaşamım gözümün önünden film şeridi olup geçiyor
Yaşanmışlarım ve özlemlerimle dolu bir film
Kahramanlıkları olmasa da aşklarla dolu
Bir o kadarda yalnızlık ve çilelerle
Gönül penceremde yanan ışık geliyor en son
Öyle bir ışık ki sanki güneş gibi
Hayat veriyor içimdeki tohumlara
Canlanıp fide olup yeşertiyor
Yaşam hakkı sunuyor
Karakıştan bahara erdiriyor gönül bahçemi
Öyle çok yağıyor ki bahar yağmurun
Göz pınarlarımdan taşıp akıyor
Kimi damla sevgiden kimide kederden akıp gidiyor
Bakışlarınla ısıtıp büyütüyorsun fidanları
Akşamın gelişi gibi karanlığa bürünüp gidiyorsun
Ve öyle özletiyorsun ki kendini
Çakalların feryadı gibi gönlüm feryat ediyor sabaha değin
Çoban yıldızını arıyor gözlerim uçsuz bucaksız semada
İşte doğdu yıldızım sabah olmakta
Kuşlar müjdelercesine anlamsızca uçuşmakta
Güneşte doğdu ama sen yoksun semamda
Nerede kaldın bak fidanlarım solmakta
Yalan mıydı yoksa hepsi yalan
Yoksa çölde kalmış dervişin gördüğü serap mıydı gördüğüm
Sadece serap mı
Sevgi çölünde kalmış derviş oldum öyle ise
Senin çölünde susuz kaldım ömrüm son deminde
Yağan yağmurların gitti kuraklık son olmakta
Yaşama isteği ne kadar ağır bassa da
Pusuya düşmüş askerin feryadı gibi
Son haykırışlarım sana ulaşmasa da
İçimden akıp giden sıcaklık yerini
Tarifsiz bir soğukluğa bırakmakta
Sanma ki ne akan kanımın acısı
Ne susuzluğumun yangını
Yalnızlığım kadar canımı yakmakta
Gidiyorum güneşim, ayım,yıldızım
Sevgi duvarım yıkılmış bahçem kurumakta
Unutma bu çorak toprak ve kırık gönül.
Yalnız ve sevgisiz kalsa da
İçinde bir can taşımakta….. 15.12.2005 22.28