Çoban Yıldızı bile yok Şiiri - Sedat Kumova

Gökyüzü mavi,
Gökyüzü gri,
Gökyüzü kırmızı bulutlarla yüklü

Görünmeyen denizin ortasından
Bir kule uzanmış maviye
Grili siyahlı biraz tozlar içinde
Çatısındaki kiremitlerin boyaları duvara akmış
Bir ev duruyor sağ yamaçta
Dalları kırılmış bir ağaç
Sararmış yapraklarıyla yağmur bekliyor
Yılları eskitmiş iki ev yanyana ve bir köprü
Yeni yetme binalara gülüyor
Otelin ışıkları parlarken
Nereye gittiklerini bilmediğim insanlar
Yüksek kaldırımda koşuyor

Gecelerin ötesinden esen bir rüzğar
Gökyüzüne uzanmış sokak lambasını kırıyor
Kadınlar çığlıklarını atarken
Çocuklar ağlıyor

Yankesiciler restaurantın camından
Zengin şişko amcanın çıkmasını gözlerken
Fırtına kopuyor
Kırmızıdan çıkan şimşekle
Yolunu yıldızlarla bulanlar
Yolsuz kalıyor kendi yollarında
Elleri ceplerinde cirit atamıyorlar
Nereye gittiklerini bilmediğim insanlar...

Sedat KUMOVA, 96