Ömrün Ağıdı Şiiri - Mesut Çiftci 2

Yaşamak kolay değil,
Ölmenin zor olmadığı gibi,
Güçlünün önünde eğil babam eğil,
Bitecek gibi değil çirkin dünyanın derdi.

Gençlik nazlı bir kuştu,
Kafesi yapılırken ellerimizden uçtu,
Yürekler yandı, ruhlar tutuştu,
Belki de doğmak en büyük suçtu,
Dost, ahbap nerede ola?
Bak hele, bak hele hepsi savuştu.

Bir Köroğlu kaldı bir de Ayvaz,
Her mevsim kış artık,
Her yerde dondurucu ayaz.
İnan ki yaşamaktan usandık,
Gelemez oldu beklenen bereketli yaz.

Nerede kaldı mor sümbüllü bağlar,
Çiledir bu çekilir gariban hep ağlar,
Kimlere miras kalmış hanlar, hamamlar
Durmasın yerinde yıkılsın bu dağlar.

Bekledik de bekledik ömür bitti gelmedi,
Ömürler toz oldu da vuslatlara yetmedi.
Dilekler dualar taşıdık bulutlara göklere,
Her bir iş oldu da gönül murada ermedi,
Eremedi.

Can dayanmaz hasretlere dayadık canımızı,
Çula çaputa değil sırma saçlara adadık kanımızı,
Tüm renklerimiz soldu geriye kaldı kırmızı,
Ne güneşimiz kaldı ne de Çoban Yıldızı.

Yaşamımız olay değil,
Ölmemizin haber olmadığı gibi,
Kalmadı bizde dünyaya zerre kadar meyil,
Kalmadı belki de bu garibin hiçbir nasibi.