Çoban Yıldızı Şiiri - Fırat Özcan

Yürekleri dağlayan bir acı...
Söyle, Çoban Yıldızı;
Neyle geçer bu acının sancısı?
Unutmak istiyor bedenim, beynim...
Ellerim parçalamak istiyor kalbimi.
Zarar vermek günahsa kendine,
Yasaksa intihar,
Kurtuluş kaçmak değil, direnmekse;
Nasıl baş eder bu acıyla bu fani?
Söyle, Çoban Yıldızı...
Nedir canı bu kadar yakan?
Bir bakış mıydı her şeyi başlatan,
Yoksa bir sessizlik mi en çok acıtan?
Geceyi deler gözlerimdeki yaş,
Bir cevap arar her damla, boşuna...
Ne aradığım belli, ne kaçtığım;
Ama her adımımda ağır bu dünya.
Dilimde dualar eksik,
Gönlümde isyan birikmiş.
Kalbim paramparça
Ve her parçası aynı ismi fısıldıyor.
Söyle, Çoban Yıldızı;
Vuslat mı uzak, ben mi çok yaralıyım?
Bir çıkış var mı bu dertten,
Yoksa her yol aynı hicrana mı varır?