Çoban ve Sürüsü Şiiri - Ali Livdumlu

Rüzgar Tanrısı bulut sürüsüne estiğinde
Sordu bulutlar fısıldayarak
nereye gitmemizi istersiniz? diye.
Usul usul süzülün Atlantis’e doğru dedi Çoban..

Orası neresi ki? dedi bulut kümesi
Dedi ki Çoban orası bir masal diyarı Ölüm gibi..

Ölüm ne? dedi bulutlar merakla
Rüzgar Tanrısı dedi ki Benim size üflemediğim andır,
Süzülemezsiniz gökyüzünde Özgürce..

Özgürlük ne? dedi bulutlar merakla
Çoban dedi ki Anka kuşunun kanadındaki
en hafif tüydür o dev kuşu uçuran..

Heyecanla sordu bulut kümesi
Biz hem tüyden hafifiz hem de uçuyoruz
özgür müyüz öyleyse?

Siz dedi Çoban sadece bulutsunuz
Size ne ölümden özgürlükten..

Telaşlandı bulut sürüsü sordu korkuyla
Neden Atlantis’e gidiyoruz öyleyse?
Siz gitmiyorsunuz ki dedi Çoban
ancak selam gider o diyara,
öbek öbek bulutların gözyaşında..

Vardığınızda semasına Atlantis’in
Öylesine bir fırtına koparırım ki!
Boran olurum, tufan olurum, afat olurum..
siz gece gibi örterken dünyayı yorgunluğundan
taşıdığınız ağır selamın,
Gönderirim şimşekleri gökyüzüne şölen misali
ışıl ışıl..
İşte o an siz damla damla selam olup
inerken gönüllere bir bir
titrer korku ve karamsarlık,
sorgular kendini öfke ve nefret!
coşar ümit çiçekleri bir sürgün gibi.
Başkaldırır Kainatın Koruyucuları,
Adı Sevgi olur, Dostluk olur, Barış olur!

Ansızın parıldamaya başlar Güneş,
bu sanki hiç bitmeyecekmiş gibi süren tufanın ardından!
Bir nefesde bulut sürüsünü içine çeker Çoban
ne gözyaşı kalır ne de bir iz geceden..

işte o an
Der ki Güneş selam olsun sana Çoban kardeş
Yine bir bulut sürüsünü feda ettin bir selam uğruna!

Yine hiçbir şey anlamamıştı bulut kümesi!

Bir kez daha sordu:
madem bir selam uğruna yok olacağız
niye gidiyoruz Atlantis’e?

Rüzgar Tanrısı çok kızmıştı gürledi!
Dedi ki; size söylemiştim siz bulutsunuz
Size ne ölümden özgürlükten,
Eğer bir amacınız yoksa, uçmaktan başka…

(İstanbul - Ağustos 2011)